Πάντου υπάρχει ένα γαβ γαβ γαβ

Στο  σπίτι που μένω όλοι σχεδόν στη γειτονιά έχουν σκύλους. Κάποια είναι πολύ ενοχλητικά, άλλα λιγότερο. Μόλις όμως αρχίσει ένα μετά γίνεται σκυλίσια χορωδία.

Πέρυσι το καλοκαίρι γύρω στις τέσσερις το απόγευμα, με ζέστη πολύ και όλα τα παράθυρα ανοικτά, ξαφνικά ενώ είχε ησυχία αρχίζει ο σκύλος της απέναντι και να μην σταματάει με τίποτα.

Το περιστατικό επαναλαμβανόταν κάθε μέρα.  Τις είχαμε κάνει παρατήρηση με καλό, με κακό και άγριο. 

Και εφόσον μας έγραφε στα τυλιχτά ρολά του κεφαλιού της αποφασίσαμε εκείνη την ημέρα να βάλουμε τα μεγάλα μέσα (αφού είχε προηγηθεί μάγκικο Ελληνικό κουβεντολόι).

Για καλή μας τύχη ήρθαν τα όργανα της τάξης και μάλιστα ήταν και πραγματικά όργανα καθώς επέβαλλαν την τάξη μια χαρά.

Από εκείνη την ημέρα σπανίως ο σκύλος στο μπαλκόνι.

Για όλους εσάς τους δήθεν φιλόζωους που το διαβάζετε και τρίβετε τα μάτια σας: Τα σκυλιά όπως και όλα τα υπόλοιπα ζώα έχουν ψυχή, όταν είναι σε μπαλκόνια και ταράτσες φοβούνται ή κάτι ζητούν και γαβγίζουν και δημιουργούν πρόβλημα.